Tanrıyı Sorgular Oldum...

Soygun var evet! Kimselere anlatamadım ben onu. Doldurduğum her sayfada, adının geçtiği her satırda özlemlerim var. Susuyorum nedensizce, gelmeyeceğinden o kadar umutluyum ki... İsyanım ona değil de tam olarak sol yanıma. Izdırabımda boğulduğum şu günlerde, umarsızca koşuyorum yalnızlığa. Can yanması dedikleri şeyi öyle güzel yaşıyorum ki bilemezsiniz.

Durduramıyorum içimdeki acıyı, sızıyı, düşleri, tek istediğim şey İstanbul denilen bu kalabalık yalnızlığı tek etmek. Küçük bir valize yalnızlık anılarım ve boşluğuna bıraktığım kalbimi de koyup yol almak istiyorum sadece. 

Öyle yalnızım ki şu sıralar, tanrıyı bile sorgular oldum. İçinize sindirdiğiniz her ruhun, ruhunuza bu denli verdiği zararı gördükçe kendinizi hırpalamaktan alamıyorsunuz ya, işte en zor olanı da o. Dünyayı gerçekten sevdiği gün ölüyor insanlar bence. Tam olarak içimize sindiremediğimiz yaşamlarımızı, sevdiğim an ölüm buluyor bizi. Aynı aşk gibi, sevgi gibi...